In Memoriam

Lífið gerist hjá öllum, þannig er það víst. Amma Ásthildur sannaði hagfræðilögmálið það er ekkert til sem heitir frír hádegismatur seinasta sunnudag þegar hún kvaddi þennan heim eftir stutta en hetjulega baráttu við lungnakrabbann. Eftir 50 ára stífar og miklar reykingar þá er lungnakrabbi það sem koma skal. Hún vissi það svo sem og var ekkert að agnúast útí það. Íhugaði að hætta að reykja á lokasprettinum en hafði svo á orði að það væri til lítils gagns núna. Amman var ansi spes kona, ekki alveg þessi hefðbundna ímynd sem maður hefur af ömmum. Hún kunni til að mynda ekki að elda eða baka (nema Vilkosúpur), prjónaði ekki og var ekki í kvennfélagi. Hún var Ísfirðingur og því sérstök og þrjósk. Hún elskaði box, Bubba Morteins, spil, ofbeldisfullar bíómyndir (því meira blóð því betra) og kunni að meta góða krimma. Hún var haldin krónískri óþolinmæði sem ágerðist bara með árunum. Hafði sérstaka sýn á heiminn, meðal annars sterkar skoðanir á minnihlutahópum (kynni hennar af Jósa, löguðu það þó mikið). Hún hataði grænmeti, elskaði að versla föt og glingur. Hún hafði gaman af ferðalögum, var mikill dýravinur og talaði sérstakt dýratungumál. Hún var flott og við fíluðum hana. Nú er hún farin úr þessu jarðríki er líklegast annarsstaðar í geggjuðu stuði með rettu í annarri og fussandi og sveiandi yfir okkur sem eftir erum og syrgum hana.
Á innan við einu ári höfum við Kort familían kvatt tvær ömmur. Tvær flottar hefðarfrúr sem voru svo ólíkar en samt svo líkar. Þær elskuðu okkur og gáfum okkur svo margt. Við erum guði þakklát fyrir að hafa fengið að hafa þessar kjarnakonur hjá okkur eins lengi þær voru. Vonandi náum við að verða eins flottar ömmur og þær. Blessuð sé minning þeirra.

Kortfjölskyldan ætlar að fljúga til The old country til að fylgja þeirri gömlu heim. Við komum laugardaginn 24 feb og förum aftur 28 feb. Stutt stopp. Hlökkum til að hitta ykkur.